Rozdział 36

~*Ashley*~

-Masz po prostu wielki dar ..-spojrzałam w bok i ujrzałam swoją przyjaciółkę.

-Sue?-wyszeptałam drżącym głosem.-Jak ty.....

-Sama nie wiem...-powiedziała uśmiechnięta Sue. Tęskniłam za nią...Może dlatego mi się ukazała? Wciąż w byłam w szoku, że po tylu miesiącach znów zobaczyłam swoją przyjaciółkę...Zmarłą przyjaciółkę. W moich oczach pojawiły się łzy. 

-Ja cię nie mogę widzieć Sue...-wymamrotałam załamanym głosem.Szybko się podniosłam z ławki ostatni raz spojrzałam na bladą twarz przyjaciółki, po czym odwróciłam się i zaczęłam iść w stronę ulicy. Przystanęłam przy jakimś aucie i tak by nikt nie zauważył spojrzałam się na ławkę, gdzie siedziała Sue. Ale tam jej już nie było....Zaczęłam się rozglądać nigdzie jej nie było. 

***

-Emily mówię prawdę! Widziałam ją!

-Ashley to niemożliwe ona nie żyje....-powiedziała ściszonym głosem Em. Brunetka pokręciła przecząco głową i znów zaczęła mówić.-A może masz jakieś przewidzenia Ash? Sue nie żyje.....

-Owszem Sue nie żyję ale ja ...-przerwałam w połowie zdania uświadamiając sobie, że prawie bym jej powiedziała, że widzę zmarłych....Nie chcę stracić kolejnej osoby na której mi zależy..Jakby się dowiedziała to pewnie wzięłaby mnie za jakąś psychiczną.... 

-Ashley pogadamy później. Muszę już iść...-dziewczyna wstała z ławy.-Do zobaczenia później Ash.-Emily nachyliła się w moją stronę i lekko musnęła mój policzek, po czym wyszła z kawiarni. Zostałam sama z tym wszystkim.Super. Wzięłam swój kubek z kawą do ręki, po czym upiłam łyk gorącego płynu. Zaczęłam obracać pusty już kubek w ręku i dopiero teraz zauważyłam napis na nim. "Myślałaś, że z tobą skończyłem? Mnie nie jest tak prosto się pozbyć.Buziaczki-A". Nie, nie i jeszcze ran nie! Jeszcze teraz to?! Czy ja nie mam już wielu problemów na głowie!!? Zwinnym ruchem wstałam z ławy i szybko wyszłam z kawiarni.

***

Weszłam wściekła do apartamentu głośno trzaskając drzwiami. Od razu skierowałam się do salonu gdzie siedziała cała czwórka. Wyminęłam kanapę i chwyciłam Louisa za rękę.

-Czy ty znowu bawisz się w tego całego "A"?!-wykrzyczałam mu prosto w twarz.

-Ashley o czym ty mówisz?-oczy Lou zrobiły się momentalnie większe.-Czy ty chcesz mi powiedzieć,że on cię znowu nęka ?

-Louis nie udawaj! Wiesz coś o tym!-powiedziałam przygryzając przy tym dolną wargę. Marchewkowy chwycił mnie za nadgarstek i zaczął ciągnąć w stronę tarasu. Gdy już się na nim znaleźliśmy Lou usiadł na jednym z drewnianych krzeseł.

-Ashley ja na prawdę nic nie wiem.-bronił się chłopak.

-A ja wiem!-gdy tylko usłyszałam jego głos na moich rękach pojawiła się automatycznie gęsia skórka.

-Jake....-wyszeptał zdenerwowany Louis.

-A kogo się spodziewałeś chłoptasiu-powiedział drwiąco Jake. Marchewkowy zacisnął ręce w pięści i podniósł się tak, by stanąć na równo z Jake'm.

-Przestańcie!-krzyknęłam poirytowana.- Jake co wiesz o tym "A"?

-Och wiem sporo... Ale nic nie powiem-na jego twarzy pojawił się znienawidzony przeze mnie arogancki uśmieszek.

-To po co się tu zjawiasz? Skoro nic nie powiesz?!-krzyknęłam. Coś we mnie pękło....Cały mój gniew skierowałam na Jake'a.

-Lubię się z tobą droczyć kochana...-odparł zanosząc się śmiechem.

-Albo coś powiesz o "A" albo nie pomogę ci wydostać się z zaświatów!-śmiech Jake'a ucichł, a na jego twarzy zamiast aroganckiego uśmiechu malowała się złość.-To jak? Powiesz coś?

-Gdy tylko będę już mógł ci coś zrobić zemszczę się zobaczysz!-mruknął pod nosem wściekły Jake.-Dobra powiem! To ja! Zadowolona?!

-Co?! Ty! Cholera jak?!-moje ręce zacisnęły się w pięści ze złości.-Ty zabiłeś Harry'ego i Sue!

-Ashley uspokój się ...-dłonie Louisa zacisnęły się na moich ramionach.

-Nie Lou! Nie będę spokojna! On zabił dwie bliskie mi osoby!

-Och Ash wyolbrzymiasz....Fakt zabiłem ich ale czy to istotne?- powiedział brunet przechadzając się po tarasie w tą i z powrotem.

-Tak jest!-do moich oczu napłynęły łzy przez co cały obraz przed oczami zrobił się rozmazany. Spojrzałam w szare oczy marchewkowego.-Louis przepraszam ale muszę to zrobić.-Oczy Lou zrobiły się większe ze strachu. Puściłam jego rękę i zaczęłam zmierzać ku końcowi tarasu. Muszę to zrobić, muszę....

-Ashley nie!!-zza moich pleców usłyszałam krzyki zrozpaczonego Louisa. Spojrzałam ostatni raz w jego kierunku i zrobiłam to.Skoczyłam.

**************

A więc oto 36 rozdział! Mi osobiście się w ogóle nie podoba....

Przepraszam, że dawno nie dodawałam i że rozdział jest taki krótki!:( Nie miałam w tym tygodniu czasu by usiąść i napisać jakiś dłuższy rozdział :/

Dziękuję wam za tyle wejść na bloga i te wszystkie miłe komentarze!<3 Jejciu kocham was! esteście cudowni:*** 

Trochę mi przykro,że pod ostatnim rozdziałem było mało komentarzy w porównaniu do 34 ...Ale no cóż.Mam nadzieję, że przy tym będzie ich również sporo bo to daje takiego motywuje!<3 Jeszcze raz dzięki!:****
Zapraszam TUTAJ :) założyłam wraz z koleżanką spis FF :)

~Carrots(@Carrots_6969)

Przepraszam za błędy...

JEŚLI CZYTASZ PROSZĘ DAJ KOMENTARZ TO BARDZO MOTYWUJE! :)

Jak dla mnie 1DDay mógłby być co sobotę <33