Rozdział 29

MUZYKA
~*Ashley*~
...Nie cackałam się i od razu przeszłam do rzeczy. Wzięłam głęboki wdech i wypowiedziałam słowa, które miały zmienić moje dotychczasowe życie.
-Zgadzam się....-wyszeptałam do komórki, którą kurczowo trzymałam przy uchu.
-Ashley jesteś tego pewna?-usłyszałam głos Lou.
-Tak.-powiedziałam stanowczo. Cisza. Nerwowo zaczęłam przygryzać dolną wargę.-Louis jesteś tam?
-Yyy tak, tak..... Przyjadę po ciebie dobrze?
-Jasne jestem przy..
-Wiem gdzie jesteś. Spójrz za siebie-zrobiłam to co kazał marchewkowy. Po chwili wpatrywania się w ciemności odszukałam wzrokiem  Louisa. To zaczynało być chore! Oni byli wszędzie, a teraz i ja...  Leniwym ruchem wstałam z ziemi i zaczęłam iść, ku Lou.

***

Wpatrywałam się w chłopaka jak nerwowo szuka czegoś w kieszeniach swoich dżinsów. Po chwili znalazł to co szukał. Kluczyki. Nie wiedziałam co mnie czeka zza drzwiami mieszkania przed, który stoimy. Szerze? Bałam się. Bałam się jak cholera. Nerwowo przystępowałam z nogi na nogę. W końcu już nie wytrzymałam.

-Louis?

-hmm?

-Co ja w ogóle mam robić?-spytałam przygryzając dolną wargę. 

-Wszystkiego cię nauczę....-uśmiechnął się nieśmiało marchewkowy.-Dziękuję....

-Zrobiłam to tylko dlatego, że cię kocham...-powiedziałam cicho. Zbliżyłam się bliżej Lou tak, że nasze ciała dzieliły zaledwie milimetry. Na twarzy marchewkowego pojawił się tak dobrze mi znany uśmiech. Tęskniłam za nim jak cholera.... Stanęłam na palcach i lekko musnęłam wargi Lou, po czym chwyciłam jego dłoń. Chłopak zaczął szukać klucza, którym zamierzał otworzyć drzwi do mieszkania.

***

Gdy drzwi się otworzyły przeżyłam szok. To co tam zobaczyłam przeraziło mnie. Na wszystkich ścianach był fotografię Sue... Różne maski a w tym ta, którą miał na sobie "A" w szpitalu. Podeszłam do domku dla lalek i ujrzałam laleczki, które przypominały mi Emily, Spencer, Hanne i mnie... To jest chore! Odwróciłam się w stronę marchewkowego, który siedział przy biurku grzebiąc w jakiś papierach.

-Louis co to do cholery ma znaczyć?!-wykrzyknęłam.

-Ash....-marchewkowy się zawahał, lecz po chwili znów zaczął mówić.-to jest zbyt skomplikowane, by ci to wyjaśnić.
-W co ja się wpakowałam....-wyszeptałam załamana.
-Och Ashley teraz już nie ma odwrotu!-usłyszałam dobrze mi znany damski głos. Moim oczom ukazała się Eleanor. Ona też?!
-Wiem...-powiedziałam mrużąc oczy.-Lou możemy chwilkę porozmawiać sam na sam?
-Pewnie. Chodź- złapał mnie za rękę i szybko wyszliśmy z mieszkania.
-Co to do kurwy nędzy ma znaczyć?! Czemu ona!? Louis czy ty i ona....
-Nie! Ashley ! Mnie z El już nic nie łączy!-zaczął tłumaczyć się marchewkowy.
-Okey nie było pytania.... -wzięłam głęboki wdech, po czym głośno wypuściłam powietrze ustami.- Kto jeszcze w tym siedzi?
-Ash nie wiem czy mogę powiedzieć....
-Louis kto jeszcze?!-wydarłam się jak jakaś totalna idiotka.
-Przykro mi ale muszę to najpierw uzgodnić z resztą-wyszeptał chłopak.

***

-Ashley? Ash?! Czy ty mnie w ogóle słuchasz?!-mówiła poirytowana blondynka.

-Co?-spytałam tępo. Hanna wywróciła oczami, po czym westchnęła.

-Mówiłam, że jutro jedziemy na zakupy! Moja szafa potrzebuje jakiś nowych ciuszków.

-Och Hanna daj spokój! Byłaś na zakupach tydzień temu i wykupiłaś połowę sklepu...-mruknęła Spencer.

-No i co z tego?! Jutro wchodzi nowa kolekcja rozumiesz to?!-mówiła podekscytowana dziewczyna. 

Nie mogłam przestać myśleć o tym, że teraz mam udawać tylko ich przyjaciółkę,a tak naprawdę to... No właśnie tak w ogóle to co ja mam robić? Po tej jakże krótkiej rozmowie z Louisem nie chciałam już tam siedzieć, więc szybko wróciłam do apartamentu. Lou powiedział mi, że dziewczyny tam będą. Nie wiem jakim cudem on to wszystko wiedział ale... Dość! Ashley przestań o tym myśleć! Niespodziewanie poczułam wibracje w kieszeni dżinsów. Szybko wyjęłam telefon i otworzyłam wiadomość. 

***

Stałam przy drzwiach tego nieszczęsnego mieszkania. Nie wiedziałam co mam zrobić zapukać? Czy po prostu wejść? Zza drzwi dobiegały jakieś hałasy. Nagle drzwi się otworzyły, a moim oczom ukazał się mój najlepszy przyjaciel...

-Harry? Co.. co ty tu robisz?

No i oto rozdział 29 :) Przepraszam was ale on jest do dupy! :( Nie mam jakoś ostatnio weny ;-;

Ale no cóż.... Wiecie, że niedługo moje opowiadanie się zakończy? Chyba...

Chciałabym wam podziękować za te wszystkie miłe komentarze choć pod ostatni było 35,a w 27 było aż 41! :( Ale no nic! :) Dziękuję wam ! Jesteście kochani! <3333

Zapraszam na mojego drugiego BLOGA!:) Niedługo ukarze się na nim pierwszy rozdział :)

Ach co do rysunku pod ostatnim rozdziałem to nie mój :C Znalazłam w internecie i bardzo mi się spodobał :D

Następny rozdział za 28 kom :)

Przepraszam za błędy...

JEŚLI CZYTASZ PROSZĘ DAJ KOMENTARZ TO BARDZO MOTYWUJE DO DALSZEGO PISANIA! :)