Rozdział 31

~*Ashley*~
-Na czym skończyła? Ach no tak żyletki....-wyszeptałam sama do siebie. Po tych słowach zaczęłam robić nacięcia na lewym nadgarstku. Niespodziewanie drzwi od mojej kabiny otworzyły się, a w nich ujrzałam Louisa. Co on tu do cholery robił?!
-Co ty tu robisz?-wymamrotałam.
-Dowiedziałem się co zrobiła Eleanor.....-powiedział marchewkowy. Chwiejącym ruchem podeszłam do niego, po czym spojrzałam mu prosto w jego szare tęczówki.- Ashley jesteś pijana.
-I co z tego?-powiedziałam chłodno. Przygryzłam nerwowo wargę. -Czemu mi nie powiedziałeś, że Harry też w tym siedzi?-Oczy Lou zrobiły się wielkie jak spodki... Najwidoczniej nie wiedział wszystkiego co dziś się wydarzyło.
-Ash... nie mogłem...-wyszeptał spuszczając głowę w dół. Lou wbij swój wzrok w buty.Staliśmy tak w milczeniu, przygryzałam dolną wargę coraz mocniej, aż w końcu poczułam słodką ciecz na ustach.
-Cholera!- fuknęłam wściekła. Louis podniósł swój wzrok na mnie. -Proszę cię nie mów,że nie mogłeś lub, że chciałeś mnie chronić.... Lou ty nawet nie wiesz jak zostałam zraniona! Dwoje najważniejszych osób w moim życiu mnie tak okłamywało...
-Ashley przepraszam....-chłopak zbliży się do mnie, a ja cofnęłam się o kilka kroków w tył by zachować dystans pomiędzy nami. W oczach marchewkowego ujrzałam ból tym co przed chwilą zrobiłam. Potrząsnęłam głową, by choć trochę się ocucić, lecz to nic nie dało. Super. Wzięłam głęboki wdech, po czym zbliżyłam się do Lou i lekko musnęłam jego policzek.
-Kocham cię-szepnęłam wciąż łamiąc sobie język przy każdym słowie przez alkohol, który jeszcze był w moim organizmie.-Ale Louis ja już więcej kłamstw nie zniosę...
-Obiecuję ci, że już nigdy cię nie okłamie.-powiedział marchewkowy, na jego twarzy pojawił się ten cudowny uśmiech, który tak dobrze znałam. Chwyciłam dłoń Lou i splotłam nasze palce.
-Możemy już stąd iść?-powiedziałam kurczowo trzymając rękę chłopaka. Louis pokiwał głową na znak zgody.

***

Przemierzaliśmy dość duży parking w poszukiwaniu samochodu Lou.  W końcu po długim czasie szukania czarnego BMW znaleźliśmy go. Marchewkowy otworzył mi drzwi od strony pasażera, po czym sam zasiadł za kierownicom. Nagle zaczął dzwonić telefon chłopaka. Louis niepewnie spojrzał na wyświetlacz. Jego oczy natychmiastowo zrobiły się większe.

-Muszę odebrać. To ważne...-powiedział marchewkowy wychodząc z wozu. Niespodziewanie poczułam wibracje w kieszeni swojej kurtki. Szybkim ruchem wyjęłam komórkę, po czym spojrzałam na wiadomość, którą własnie

dostałam.Cholera! Co ta wiadomość może oznaczać?! Nie ! Nie tylko nie to! Szybko wybiegłam z samochodu. Biegłam przed siebie nie zwracałam uwagi na to czy potrąci mnie samochód przebiegłam przez ulicę.
-Ashley! Ash! Cholera Ashley!-usłyszałam za sobą krzyki marchewkowego lecz nie miałam zamiaru zwolnić biegu. Co mnie opętało?!

***

Wbiegłam do apartamentu, zaczęłam szukać Harry'ego po całym apartamencie lecz go nie było.... Byłam przerażona. Coś mu się stało to jest pewne!Nagle poczułam dziwny zapach spalenizny. Wbiegłam roztrzęsiona do pokoju loczka. To co tam ujrzałam pozostanie na całe życie w mojej głowie jako najgorsze wspomnienie....Cały pokój znajdował się w płomieniach. Zwinnym ruchem zaczęłam omijać przeszkody,które dzieliły mnie od ciała przyjaciela.....

No i oto rozdział 31 :) Podoba wam się? Bo mi nie ;-;

Jejku dziękuję wam za te wszystkie miłe komentarze i za wyświetlenia! :* Jesteście kochani! <333

Po prostu was kocham jejciu! ^^

Na moim drugim blogu pierwszy rozdział ukarze się jutro! :) KLIK :)

Mam do was taką małą prośbę jutro dostaję kotka,a nie mam bladego pojęcia jak go nazwać...Pomożecie?:D 

(Przepraszam za błędy...)

Następny rozdział za 29 kom :))

JEŚLI CZYTASZ PROSZĘ DAJ KOMENTARZ TO NA PRAWDĘ MOTYWUJE!:)

Tutaj macie zwiastun do mojego drugiego opowiadania :3